เรื่องเล่า “น้องเต่า” มหัศจรรย์ชีวิตแห่งท้องทะเล ตอนที่ 3 ทำไมต้องอนุรักษ์พันธุ์เต่าทะเล

ต่อจากตอนที่ 2 ที่ผมพูดถึง ภัยคุกคาม และ สาเหตุของการใกล้สูญพันธุ์เต่าทะเลไทย อันเป็นเหตุมาจากหลากหลายปัจจัยสำคัญที่ผมได้เล่าไปข้างต้นที่ทำให้อัตราการรอดชีวิตของ “น้องเต่า” ที่จะเติบโตจนเป็น “แม่เต่า” นั้นมันมีเปอร์เซนต์น้อยเพียงใดจากที่ออกจากไขกันมาราว 1,000 ตัว ก็จะเหลือแค่ 1-2 ตัวเท่านั้น

จากการสูญหายไป (เกือบทั้งหมดที่ออกจากไข่) ของ “น้องเต่า” ในปัจจุบัน เป็นเรื่องที่ผมอยากจะมาแชร์ต่อถึงเหตุผลที่ว่า ทำไมต้องอนุรักษ์พันธุ์เต่าทะเล กันนะครับ ซึ่งก็มีทั้งหมด 5 เหตุผลสำคัญดังนี้

ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเกี่ยวข้องกัน Everything is connected เต่าทะเลมีบทบาทสำคัญในระบบนิเวศทางทะเล (Marine Ecosystem) การสูญพันธุ์ไปของเต่าทะเลจะส่งผลเป็นลูกโซ่ต่อสัตว์ทะเล และทรัพยากรทางทะเลประเภทอื่น และจะส่งผลต่อห่วงโซ่อาหารและความสามารถในการอยู่รอดของมนุษย์ในท้ายที่สุด
สถานการณ์ของเต่าทะเลในปัจจุบันอยู่ในสภาวะ “วิกฤตขั้นรุนแรง” หรือ “Critically Endangered” ซึ่งไม่สามารถปล่อยให้เป็นไปตามกลไกทางธรรมชาติได้ (ด้วยอัตรารอดที่ต่ำ 1,000 : 1) ดังนั้น กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งจึงต้องเข้ามาใช้ความรู้ทางวิชาการเพื่อวิจัย เพิ่มอัตราการรอด โดยประสบความสำเร็จในการอนุบาลเต่าทะเลอายุ 1 ปี ให้มีอัตรารอดกว่า 95% มีขนาดความยาวกระดองเกิน 30 ซม. และน้ำหนักเกิน 2 กก. มีใบพาย (มือและเท้า) ที่สมบูรณ์ มีค่าเลือดที่แข็งแรง
ด้วยขนาดและความสมบูรณ์นี้ ทำให้ศัตรูตามธรรมชาติไม่สามารถทำอันตรายเต่าทะเลได้ในระหว่างการเติบโต เพิ่มโอกาสในการเจริญเติบโตเป็นพ่อแม่พันธุ์ ย่นระยะเวลาในการโตจากเดิม 3-5 ปี กว่าจะได้เต่าขนาดดังกล่าว เหลือแค่ไม่เกิน 1 ปี แต่อย่างไรก็ตาม ภัยคุกคามจากกิจกรรมของมนุษย์ก็ยังคงอยู่ ซึ่งต้องอาศัยความร่วมมือจากภาคส่วนอื่นๆ ในการอนุรักษ์ไปร่วมกัน
เต่าทะเลช่วยสนับสนุนการท่องเที่ยวและกิจกรรมทางทะเล โดยเป็นผู้ควบคุมประชากรแมงกะพรุนทั้งในวัยอ่อนและโตเต็มวัย ไม่ให้มีจำนวนมากเกินไปจนเกิดผลต่อการท่องเที่ยว กล่าวคือ หากไม่มีเต่าทะเลคอยบริโภคแมงกะพรุนแล้วจะทำให้ประชากรแมงกะพรุนมีจำนวนมากเกินไป เมื่อนักท่องเที่ยวว่ายน้ำ หรือดำน้ำ ก็จะได้รับอันตรายจากพิษของแมงกะพรุนประเภทต่างๆ
เต่ามะเฟืองเป็นผู้บริโภคแมงกะพรุนรายใหญ่ โดยเต่ามะเฟืองขนาดโตเต็มวัยจะกินแมงกะพรุนได้ถึงวันละ 400 กิโลกรัม ดังนั้น การลดจำนวนลงของเต่าทะเล โดยเฉพาะเต่ามะเฟือง ย่อมส่งผลให้จำนวนของแมงกะพรุนเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยยะสำคัญ

แล้วเราจะช่วยอนุรักษ์เต่าทะเลได้อย่างไรบ้าง

อยากให้ทุกคนตระหนักถึงปัญหา ว่าปัญหานี้มีอยู่จริง สร้างทางเลือกในการดำเนินชีวิต หรือ สนับสนุน ผู้ที่ร่วมกันอนุรักษ์ เช่นการไม่ก่อให้เกิดขยะ การงดการใช้บรรจุภัณฑ์ที่ส่งผลต่อสัตว์ทางทะเล การเลือกบริโภคสัตว์น้ำและการประมงอย่างยั่งยืน และท้ายสุดคือ แผ่ขยาย บอกต่อ สร้างเครือข่ายในการอนุรักษ์ให้กว้างออกไป งานนี้พี่ๆ จากกรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง เป็นหัวเรือใหญ่ในการจัดการ ทั้งในด้านการวิจัยและเพาะเลี้ยง แต่สิ่งที่ดีที่สุดคือความร่วมมือจากทุกภาคส่วนในการช่วยกันไม่ให้น้องเต่าต้องมาสูญพันธุ์ในช่วงอายุของพวกเรา